ΑΡΙΘΜΟΙ

Το νούμερο 457 τυχαίνει να το ξέρω. Όχι, δεν είναι λεωφορειακή γραμμή, άνθρωπος είναι. Χάλια αριθμό του δώσανε, δεν είναι καν να τον θυμάσαι. Άχρωμος κι άοσμος, αλλά σ' αυτές τις περιπτώσεις δεν σε νοιάζει, ένα πάνω ένα κάτω δεν τρέχει τίποτα, αυτός του έλαχε. Αυτός ο αριθμός βαραίνει τώρα πάνω του σαν καταδίκη.

Ο 457 είναι σαν κι εσάς, μπορεί και να τον ξέρετε. Σίγουρα κάποιοι θα τον ξέρετε.

Ο 457 διαθέτει κι άλλους αριθμούς. Έχει ημερομηνία γέννησης και ηλικία. Βάρος και ύψος, αριθμό ταυτότητας, αφμ και αμκα, κλειδάριθμο, προσδόκιμο ζωής, δείκτη χοληστερίνης, πίεση χαμηλή και υψηλή, psa, σφυγμούς, βαθμό απολυτηρίου και πτυχίου, μυωπία, θερμοκρασία, αριθμό σταθερού και κινητού, αριθμό κυκλοφορίας, διεύθυνση, τ.κ. Έχει ακόμα μια γυναίκα, δυο παιδιά, το ένα δεκαοκτώ και το άλλο δεκαπέντε, τέσσερις κολλητούς από το Γυμνάσιο, ζει στην Αθήνα από το ογδόντα, νοικιάζει ένα τριάρι στο δεύτερο όροφο, φοράει σαράντα δυο νούμερο παπούτσι, ερωτεύτηκε τρεις φορές στη ζωή του, έχει μια συλλογή από εικοσιδύο γυαλισμένα βότσαλα, τέσσερις φωτογραφίες από ηλιοβασιλέματα στις Κυκλάδες, πέντε στρατιωτάκια από τα παιδικά του χρόνια, διακόσιους τόσους δίσκους βινυλίου και άλλους τόσους ψηφιακούς, καπνίζει δεκαπέντε άφιλτρα τη μέρα, πίνει δυο καφέδες, αν πιει δυο ποτηράκια παραπάνω τα βλέπει όλα διπλά, υπόλοιπο λογαριασμού τραπέζης τριακόσια εικοσιδύο ευρώ και έξι λεπτά.

Πέρασε μια ζωή για να μαζέψει αυτούς τους αριθμούς. Τα είχε πάει σχετικά καλά. Αν κόλλαγες πάνω του αυτοκόλλητα χαρτάκια με αυτούς τους αριθμούς, θα τον σκέπαζαν απ' την κορφή ως τα νύχια. Αριθμοσκιάχτρο θα γινόταν και τα παιδιά θα τρόμαζαν. Παρ' όλο που συχνά είχε να κάνει με εξισώσεις με πολλούς αγνώστους ή άγνωστες, αγχώδεις τετραγωνισμούς του κύκλου, με ενίοτε ελλιπή, παραπλανητικά ή λάθος δεδομένα, πάντα έβρισκε μια κάποια λύση. Και τώρα ιδού το αποτέλεσμα, μακριά από όσα ήξερε: 457=0, του λένε.

"Αδύνατον. Κάτι έχει πάει στραβά. Μετρήστε με, δεν έχω τίποτα να κρύψω".

"Όλα σωστά, λυπούμαστε πολύ, τόσο που δεν κοιμόμαστε τα βράδια, πετάξτε τον τώρα στα άχρηστα μαζί με το άλλο ενάμιση εκατομμύριο περιττούς".

Ο αριθμός 457 έγινε υπεράριθμος. Είναι ένας από αυτούς που μόλις απολύσανε. Κάτι χιλιάδες είναι όλοι τους, τους άλλους όμως δεν τους ξέρω, μόνο αυτόν τυχαίνει να γνωρίζω. Και αρκετούς παλιότερους, βεβαίως.

Ο 457 είχε επίσης κάμποσα όνειρα, είχε σκέψεις, συναισθήματα, επιθυμίες, φιλοδοξίες. Αυτά δεν μπόρεσα να τα μετρήσω, συχωρέστε με, δεν μου τα είπε κι όλα. Εξ άλλου αυτά όλο και λιγοστεύουν, πώς να βγάλεις άκρη. Κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί κάνει αφαιρέσεις. Βγάλε αυτό, ξέχνα το άλλο. Στο τέλος δε θα μείνει τίποτε απ' αυτά. Ώσπου μια μέρα θα εξαφανιστεί κι ο ίδιος, θα εξαερωθεί και μόνο κάτι κούφιοι αριθμοί θα μείνουν πίσω να φτερουγίζουν στο κενό σαν άρπυιες, να συντηρούν την ποσοτικοποιημένη ύπαρξή του, για να ανιχνεύει η εξουσία τα ίχνη του μέχρι το τέλος.

Εδώ, θα διηγούνται ίσως αργότερα οι φίλοι του, πέρασε κάποιος που στο μέτρημα κάποιοι τον βρήκανε να περισσεύει. Πήρανε το σφουγγάρι και τον έσβησαν.