ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ

Η χώρα έγινε ένας τεράστιος στρατώνας. Από τα μεγάφωνα του μετρό ακούγονται εμβατήρια. Τις νύχτες αντηχούν αρβύλες στα στενά. Τα λεωφορεία έβγαλαν ερπύστριες και τα λουλούδια κάνες. Οι πόλεις γίνανε πεδία βολής. Κάποιες απώλειες είναι δικαιολογημένες.

Όλοι επιστρατευμένοι είμαστε. Με δικαιώματα που φθίνουν. Κάθε παλιοσειρά μπορεί να μας κάνει καψόνι, κάθε υποβαθμοφόρος μας εξευτελίζει. Επειδή έτσι του καύλωσε. Ή προς παραδειγματισμό. Αν βγούμε στην αναφορά παραπονούμενοι, ρισκάρουμε να μας ρίξουν φυλακή ή να βρεθούμε στη χειρότερη αγγαρεία.

Κάθε στιγμή μπορεί να μας καλέσουν για ασκήσεις ετοιμότητας. Μας προετοιμάζουν κάθε βράδυ ανελλιπώς από την τηλεόραση, με προπαγάνδα και εθνικά κηρύγματα. Υπνοβατούμε με παλμό και ηθικό ακμαιότατο τις νύχτες. Και το πρωί τα ξυπνητήρια σαλπίζουν εγερτήριο. Πηδάμε ξέπνοοι από τις κουκέτες και βάζουμε τα αμπέχωνα. Άλλη μια μέρα θυσιών για το καλό του τόπου. Οι προνομιούχοι. Να δουλεύουμε στα κάτεργα για ένα ξερό κομμάτι κουραμάνα. Οι τυχεροί. Να ακούμε μπινελίκια και να λέμε ευχαριστώ.

Είμαστε όλοι επιστρατευμένοι. Στην κυβέρνηση, στο αφεντικό, στον μπάτσο, στον καθοδηγητή. Έτοιμοι για ειδικές αποστολές ειδικών συνθηκών. Λιμοί και καταποντισμοί και μείωση των κρατικών εσόδων.

Οι καθηγητές δεν το γνώριζαν. Κανείς δεν το υποψιάζεται πριν τον ενημερώσουν ξαφνικά πως ήρθε η σειρά του. Ύστερα, τρώει η μούρη του χώμα. Μετά από λίγο όμως πάλι το ξεχνάει. Η θητεία απαιτεί εναλλάξ αποστολές. Αυτοί που μένουν πίσω χαίρονται, μέχρι να έρθει πάλι η σειρά τους. Γιατί σίγουρα θα έρθει. Βγαίνουν τότε στην πλατεία οι υπουργοί με τις κουκούλες στο κεφάλι και δείχνουν με το χέρι στο πλήθος. Ξανά και ξανά. Μια συνήθεια είναι, μην παραπονιέστε, όλοι θα πάρετε.

Εκτελούμε εντολές. Η επιστράτευση απαιτεί τυφλή υπακοή. Όποιος στην πορεία παρεκκλίνει από τη γραμμή, επηρεασμένος από επικίνδυνες ιδέες, επαναφέρεται στην τάξη τάχιστα. Κάποιοι εθελοντές κυκλοφορούν μεταμφιεσμένοι ανάμεσά μας, επιφορτισμένοι με αυτό το άχαρο καθήκον. Ονομάζονται συνδικαλιστές.