Μακριά από μένα, απατεώνα. Στα τσακίδια. Χάσου και ξεχάσου. Χρόνε τρισάθλιε, δίσεκτε, φαρμακωμένε. Τέρας με τα τριακόσια εξήντα έξι δύσμορφα κεφάλια. Λερναία ύδρα, καταβόθρα. Που είχε το θράσος το πρώτο-πρώτο σου κεφάλι να με κοροϊδέψει. "Να, κέρδισες το φλουρί", μου χαμογέλασες. Στη βασιλόπιτα. Και πίστεψα στην τύχη μου, o μαλάκας. Θα πάει καλά η χρονιά. Ουστ από δω, κακοχρονιά συφοριασμένη. Στο πυρ το εξώτερο. Ψεύτη, τροϊκανέ, μαγκούφη, φορομπήχτη, ροπαλοφόρε, κοστουμάκια, λαοπλάνε, μοχθηρέ, αδίστακτε, αριβίστα. Τι μου έφερες αχρείε καραγκιόζη; Ένα χρόνο παραπάνω μου έφερες κι έφαγες κι άλλα τρία τουλάχιστον χρονάκια της ζωής μου από το άγχος. Σχέδια στην καραντίνα κι όνειρα στην κατάψυξη. Χρέη, φόροι, τέλη, εισφορές και χρυσαυγίτες. Στον αγύριστο. Μη σε πετύχω πουθενά, θα σε μαδήσω μήνα μήνα. Εξαφανίσου πάραυτα, εσύ και το φλουρί σου. Φύγε και κλείσε πίσω σου την πόρτα. Κι αν σε αντικαταστήσει κάποιος σαν τα μούτρα σου, πες του καλύτερα να μη τολμήσει να φανεί μπροστά μου. Καλύτερα έχω να παγώσω εδώ, να μείνω στήλη άλατος όταν γυρίσω για να δω τους λεπτοδείκτες σου να σταματούν καθώς ψοφάς, παρά να δω ξανά ένα αγύρτη σαν και σένα να στέκει στο κατώφλι μου. Με το φλουρί του και τις μαλακίες του.
(Η Χριστουγεννιάτικη κάρτα είναι του Terry Gilliam)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου