Ήταν κάποτε κάπου, κάποιος κάπως σαν ξένος,
όλα ξένα του φαίνονταν και μυστήρια -ο καημένος!-
κι από φόβο μην κάνει τη ζωή τουρλουμπούκι,
είχε φτιάξει από λέξεις πανοπλία και καβούκι.
Και ησύχασε εκεί, “δεν είμαι εγώ, είναι ένας άλλος”
μέχρι που άκουσε απ' έξω να αντηχεί ένας σάλος,
κι όπως κοίταε με δέος τη ζωή που περνούσε,
πάει πέρασε αυτή και ακόμα κοιτούσε.
(Ιζιντόρ Μπορ, Ποιήματα που δεν θα έγραφα ποτέ, 2027)
μέχρι που άκουσε απ' έξω να αντηχεί ένας σάλος,
κι όπως κοίταε με δέος τη ζωή που περνούσε,
πάει πέρασε αυτή και ακόμα κοιτούσε.
(Ιζιντόρ Μπορ, Ποιήματα που δεν θα έγραφα ποτέ, 2027)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου